Ot tak po prostu

Czasem człowiekowi przestaje się chcieć czegokolwiek. Wszystko wokół wkurza. Nic nie pasuje. Każda myśl to ta "zła" i "niedobra". Tak po prostu. To mija. Prawda?

Bo tak własnie mam od dwóch dni. Co z tego, że całe wieczory mam dla siebie, bo Mały zrezygnował ostatnimi czasy z drzemki w ciągu dnia i pada ok 18 i śpi rano do ok 8. Oczywiście z przerwami no ale jednak. Co z tego, że mogę siedzieć do woli przy komputerze lub robić inne cuda, bo On już coraz więcej zajmuje się sam sobą. Jakoś tak ostatnio czuję się mało potrzebna? No bo nawet posprzątałam wszystko to co przez ostatnie tygodnie odkładałam "na później". Schowałam nawet ciuszki po Bombelinim które stały w wielkich worach w jednym z pokoi, odkąd przywiozłam je od taty i czekały aż przyjdzie na nie pora, no i w końcu przyszła. Nawet posegregowałam Bombeliniemu zabawki. Choć Jego największym ostatnio zainteresowaniem jest najzwyklejsza fasola "jaś" i przesypywanie jej do każdego możliwego autka, wywrotki, pudełka itp. No zrobiłam wszystko co się da. A jednak czuję się ostatnio źle.

Zmęczona jakaś jestem. Ciągle mnie wszystko boli. Brak jakichś witamin? A może to brak słońca i ruchu na świerzym powietrzu? A może jednak za mało śpię.. .cholera no.

Zna ktoś radę na takie "nic mi się nie chce, wszystko wkurza i boli" ? :)

Na dodatek myśli o naszych zobowiązaniach finansowych mnie też nie nastrajają jakoś mega pozytywnie :)